loading...

علی یوسفی پژوهشگر، محقق، مشاور و مدرس بیماریهای انسان

مشاور و پژوهشگر و مدرس آموزش بهداشت دهان و دندان

بازدید : 8
دوشنبه 14 بهمن 1403 زمان : 15:31
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

علی یوسفی پژوهشگر، محقق، مشاور و مدرس بیماریهای انسان

خشکی چشم (Dry Eye Syndrome): بررسی جامعو کامل

مقدمه
خشکی چشم یا سندرم چشم خشک (Dry Eye Syndrome) یکی از شایع‌ترین بیماری‌های چشمی‌است که به دلیل کاهش تولید اشک یا کیفیت نامناسب اشک رخ می‌دهد. اشک نقش بسیار مهمی‌در حفظ سلامت چشم، روان‌سازی سطح چشم و محافظت در برابر عفونت دارد. هنگامی‌که تولید اشک کافی نباشد یا ترکیب اشک مناسب نباشد، فرد دچار علائمی‌مانند سوزش، قرمزی، خستگی چشم و حساسیت به نور می‌شود.

در این مقاله، علل، علائم، روش‌های تشخیص، درمان و پیشگیری از خشکی چشم را به‌طور جامع بررسی می‌کنیم.

ساختار و عملکرد اشک در چشم
اشک از سه لایه اصلی تشکیل شده است:
لایه چربی (Lipid Layer):تولیدشده توسط غدد میبومین، این لایه از تبخیر سریع اشک جلوگیری می‌کند.
لایه آبکی (Aqueous Layer):تولیدشده توسط غدد اشکی، این لایه مواد مغذی را به قرنیه می‌رساند و شستشوی سطح چشم را انجام می‌دهد.
لایه موکوسی (Mucin Layer):تولیدشده توسط سلول‌های جامی‌شکل در ملتحمه، این لایه اشک را به سطح چشم متصل نگه می‌دارد.
هرگونه اختلال در این لایه‌ها می‌تواند منجر به خشکی چشم شود.

علل و عوامل خطر خشکی چشم

۱. کاهش تولید اشک
برخی افراد به دلایل مختلف اشک کمتری تولید می‌کنند که می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

افزایش سن:تولید اشک با افزایش سن کاهش می‌یابد، به‌خصوص در افراد بالای ۵۰ سال.
بیماری‌های خودایمنی:بیماری‌هایی مانند سندرم شوگرن، آرتریت روماتوئید و لوپوس باعث کاهش تولید اشک می‌شوند.
اختلالات هورمونی:تغییرات هورمونی در دوران یائسگی، بارداری یا استفاده از قرص‌های ضدبارداری می‌تواند منجر به خشکی چشم شود.
کم‌آبی بدن:نوشیدن ناکافی مایعات بر تولید اشک تأثیر می‌گذارد.

۲. افزایش تبخیر اشک
برخی عوامل می‌توانند باعث تبخیر بیش‌ازحد اشک شوند، از جمله:
قرار گرفتن در معرض باد، هوای خشک و آلودگی:محیط‌های خشک و دود سیگار می‌توانند اشک را سریع‌تر تبخیر کنند.
استفاده طولانی‌مدت از صفحه نمایش (کامپیوتر، موبایل، تبلت):پلک زدن کمتر هنگام کار با صفحه نمایش باعث تبخیر بیشتر اشک می‌شود.
بلفاریت (التهاب لبه پلک):اختلال در غدد میبومین باعث کاهش لایه چربی اشک و افزایش تبخیر آن می‌شود.
استفاده مداوم از لنزهای تماسی:لنزهای تماسی می‌توانند سطح چشم را خشک کرده و میزان اشک را کاهش دهند.

۳. ترکیب نامناسب اشک
گاهی اشک تولید می‌شود اما ترکیب آن مناسب نیست، در نتیجه عملکرد طبیعی خود را از دست می‌دهد. مشکلات غدد اشکی یا کمبود ویتامین A می‌تواند این مسئله را ایجاد کند.

۴. مصرف برخی داروها
برخی داروها می‌توانند باعث کاهش تولید اشک شوند، از جمله:
آنتی‌هیستامین‌ها (برای آلرژی)
داروهای ضدافسردگی
داروهای ضدفشار خون
داروهای هورمونی

علائم خشکی چشم
خشکی چشم می‌تواند علائم مختلفی ایجاد کند که شدت آنها بسته به میزان خشکی متفاوت است:

سوزش و خارش چشم
قرمزی چشم
حساسیت به نور (فتوفوبیا)
احساس وجود جسم خارجی در چشم
خستگی و سنگینی پلک‌ها
تاری دید که با پلک زدن بهبود می‌یابد
ترشح بیش‌ازحد اشک (پاسخ جبرانی چشم به تحریک خشکی)

روش‌های تشخیص خشکی چشم

۱. معاینه بالینی و شرح حال بیمار
پزشک علائم بیمار را بررسی کرده و سابقه بیماری‌های مرتبط را ارزیابی می‌کند.

۲. آزمایش‌های مخصوص خشکی چشم
آزمون شیرمر (Schirmer Test):میزان تولید اشک را اندازه‌گیری می‌کند. در این آزمایش، نوارهای کاغذی مخصوص در پلک پایین قرار داده می‌شوند و میزان اشک تولیدشده طی چند دقیقه بررسی می‌شود.
زمان شکست اشک (TBUT – Tear Breakup Time):بررسی سرعت تبخیر اشک با استفاده از فلورسئین.
تست رنگ‌آمیزی فلورسئین و لیسانمین سبز:تشخیص آسیب‌های سطحی قرنیه ناشی از خشکی چشم.
روش‌های درمان خشکی چشم

۱. استفاده از قطره‌های اشک مصنوعی
این قطره‌ها جایگزین اشک طبیعی شده و به روان‌سازی چشم کمک می‌کنند. برخی از انواع رایج شامل:
اشک مصنوعی بدون مواد نگهدارنده:برای افرادی که نیاز به استفاده مداوم دارند.
ژل‌ها و پمادهای مرطوب‌کننده:معمولاً برای استفاده در شب توصیه می‌شوند.

۲. کاهش تبخیر اشک
استفاده از عینک محافظدر محیط‌های بادخیز و خشک
مرطوب‌کننده هوادر اتاق‌های خشک.
اجتناب از دود سیگار و هوای آلوده.
پلک زدن بیشتر هنگام استفاده از صفحه نمایش.

۳. درمان‌های دارویی
سیکلوسپورین (Restasis):افزایش تولید اشک در افراد با التهاب غدد اشکی.
قطره‌های استروئیدی:کاهش التهاب چشم در موارد شدید.
آزیترومایسین:برای بهبود عملکرد غدد میبومین در بلفاریت.

۴. درمان‌های فیزیکی و جراحی
بستن مجاری اشکی (Punctal Plugs):در موارد شدید، برای حفظ اشک، پزشک ممکن است با قرار دادن پلاک‌های سیلیکونی کوچک در مجاری اشکی از خروج بیش‌ازحد اشک جلوگیری کند.

لیزر یا IPL:تحریک غدد میبومین و کاهش التهاب.

پیشگیری از خشکی چشم
۱. مصرف کافی مایعات(۸ لیوان آب در روز)
2. رژیم غذایی غنی از امگا ۳(ماهی، گردو، دانه چیا)
3. کاهش استفاده از کامپیوتر و موبایل و پلک زدن منظم
4. اجتناب از هوای خشک و دود سیگار
5. استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV
6. معاینات منظم چشم‌پزشکی

نتیجه‌گیری
خشکی چشم یک بیماری شایع اما قابل مدیریت است که در صورت عدم درمان می‌تواند باعث آسیب به قرنیه و کاهش کیفیت بینایی شود. اگر دچار علائم خشکی چشم هستید، باید سبک زندگی خود را تغییر داده و در صورت نیاز از درمان‌های دارویی و مراقبتی بهره ببرید. مراجعه منظم به چشم‌پزشک برای ارزیابی وضعیت چشم ضروری است تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود.

بازدید : 8
دوشنبه 14 بهمن 1403 زمان : 14:52
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

علی یوسفی پژوهشگر، محقق، مشاور و مدرس بیماریهای انسان

آب سیاه (گلوکوم): یک بررسی جامعو کامل

مقدمه

آب سیاه یا گلوکوم (Glaucoma) یکی از بیماری‌های جدی چشم است که به‌دلیل افزایش فشار داخل چشم، به عصب بینایی آسیب می‌زند و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به کاهش دید و حتی نابینایی دائمی‌شود. این بیماری معمولاً به‌آرامی‌پیشرفت می‌کند و ممکن است تا مراحل پیشرفته، علائم مشخصی نداشته باشد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، انواع، روش‌های تشخیص، درمان و پیشگیری از گلوکوم می‌پردازیم.

آناتومی‌چشم و نقش فشار داخل چشمی

چشم انسان حاوی مایعی به نام زلالیه (Aqueous Humor) است که داخل اتاق قدامی‌چشم جریان دارد. این مایع از طریق بخش‌هایی به نام مشبک ترابکولار تخلیه می‌شود. زمانی که تعادل بین تولید و تخلیه این مایع به هم بخورد، فشار داخل چشم افزایش می‌یابد و به عصب بینایی آسیب می‌زند.

علل و عوامل خطر گلوکوم

۱. افزایش فشار داخل چشم (IOP)

فشار طبیعی داخل چشم بین ۱۰ تا ۲۱ میلی‌متر جیوه است. افزایش بیش از حد این فشار می‌تواند به عصب بینایی آسیب برساند.

۲. سن بالا

گلوکوم معمولاً در افراد بالای ۴۰ سال شایع‌تر است و با افزایش سن، خطر ابتلا بیشتر می‌شود.

۳. سابقه خانوادگی و ژنتیک

افرادی که در خانواده‌شان سابقه گلوکوم دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

۴. دیابت و بیماری‌های قلبی‌عروقی

دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های عروقی می‌توانند بر گردش خون عصب بینایی تأثیر بگذارند و خطر گلوکوم را افزایش دهند.

۵. استفاده طولانی‌مدت از داروهای استروئیدی

مصرف قطره‌های چشمی‌حاوی کورتیکواستروئیدها یا داروهای خوراکی استروئیدی ممکن است باعث افزایش فشار داخل چشم شود.

۶. آسیب‌های چشمی‌و جراحی‌های قبلی

صدمات فیزیکی به چشم یا جراحی‌های چشمی‌ممکن است مسیر تخلیه زلالیه را مختل کرده و موجب افزایش فشار داخل چشم شوند.

۷. نزدیک‌بینی یا دوربینی شدید

افراد با نزدیک‌بینی یا دوربینی بالا در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به گلوکوم قرار دارند.

انواع گلوکوم

گلوکوم به چند نوع اصلی تقسیم می‌شود:

۱. گلوکوم زاویه باز اولیه (Primary Open-Angle Glaucoma - POAG)

شایع‌ترین نوع گلوکوم

تخلیه مایع زلالیه از طریق شبکه ترابکولار کاهش می‌یابد، اما زاویه چشم باز است.

معمولاً بدون علامت است و به‌آرامی‌پیشرفت می‌کند.

۲. گلوکوم زاویه بسته (Angle-Closure Glaucoma)

در این نوع، زاویه بین قرنیه و عنبیه بسته می‌شود و مایع نمی‌تواند به‌درستی تخلیه شود.

می‌تواند ناگهانی (حاد) یا تدریجی (مزمن) باشد.

گلوکوم زاویه بسته حاد یک اورژانس پزشکی است و نیاز به درمان فوری دارد.

۳. گلوکوم مادرزادی (Congenital Glaucoma)

نوع نادری که از بدو تولد وجود دارد.

به‌دلیل نقص در سیستم تخلیه زلالیه ایجاد می‌شود.

علائم شامل بزرگی غیرطبیعی چشم، اشک‌ریزی و حساسیت به نور است.

۴. گلوکوم با فشار طبیعی (Normal-Tension Glaucoma - NTG)

در این نوع، فشار داخل چشم در محدوده طبیعی است، اما عصب بینایی همچنان آسیب می‌بیند.

احتمالاً ناشی از مشکلات خون‌رسانی به عصب بینایی است.

۵. گلوکوم ثانویه (Secondary Glaucoma)

به‌دلیل بیماری‌های دیگر مانند دیابت، التهاب چشم، مصرف داروهای خاص یا ضربه به چشم ایجاد می‌شود.

علائم گلوکوم

بسته به نوع گلوکوم، علائم می‌توانند متفاوت باشند:

گلوکوم زاویه باز اولیه:

کاهش تدریجی بینایی محیطی

در مراحل اولیه بدون علامت است

در مراحل پیشرفته باعث دید تونلی (دید محدود به مرکز) می‌شود

گلوکوم زاویه بسته حاد:

درد شدید چشم

قرمزی چشم

تاری دید ناگهانی

تهوع و استفراغ

مشاهده‌هاله‌های رنگی در اطراف نورها

گلوکوم مادرزادی:

بزرگی غیرطبیعی چشم در نوزادان

اشک‌ریزی زیاد

حساسیت به نور

تشخیص گلوکوم

تشخیص این بیماری نیاز به معاینات دقیق چشم‌پزشکی دارد:

۱. اندازه‌گیری فشار داخل چشم (تونومتری)

با استفاده از دستگاه تونومتر، فشار داخل چشم اندازه‌گیری می‌شود.

۲. بررسی زاویه چشم (گونیوسکوپی)

زاویه تخلیه مایع زلالیه بررسی می‌شود تا مشخص شود که آیا باز است یا بسته.

۳. تصویربرداری از عصب بینایی (OCT و HRT)

برای بررسی آسیب‌های احتمالی عصب بینایی استفاده می‌شود.

۴. میدان بینایی (پریمتری)

بررسی میزان کاهش دید محیطی.

روش‌های درمان گلوکوم

درمان گلوکوم به هدف کاهش فشار داخل چشم متمرکز است.

۱. داروها (قطره‌های چشمی)

بتابلاکرها (مانند تیمولول):کاهش تولید مایع زلالیه

آنالوگ‌های پروستاگلاندین (مانند لاتانوپروست):افزایش تخلیه مایع زلالیه

مهارکننده‌های کربنیک آنهیدراز (مانند دورزولامید):کاهش تولید زلالیه

آگونیست‌های آلفا-۲ (مانند برینیمیدین):کاهش تولید و افزایش خروج مایع

۲. درمان با لیزر

ترابکولوپلاستی با لیزر (SLT یا ALT):برای بهبود تخلیه زلالیه در گلوکوم زاویه باز

ایریدوتومی‌لیزری:ایجاد یک سوراخ کوچک در عنبیه برای تخلیه مایع در گلوکوم زاویه بسته

۳. جراحی

ترابکولکتومی:ایجاد یک مسیر جدید برای تخلیه مایع زلالیه

**ایمپلنت‌های

تعداد صفحات : 1

آمار سایت
  • کل مطالب : 14
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 2
  • تعداد اعضا : 0
  • بازدید امروز : 117
  • بازدید کننده امروز : 115
  • باردید دیروز : 11
  • بازدید کننده دیروز : 12
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 118
  • بازدید ماه : 130
  • بازدید سال : 1588
  • بازدید کلی : 1588
  • کدهای اختصاصی